Cavalli, Jacopo, svećenik, jezikoslovac, povjesničar (Campeglio kraj Faedisa, Udine, 4.VII.1839. - Trst, 28.VI.1919.).

Po završetku sjemeništa u Udinama i Gorici zaređen je i prva mu je služba, kao župnoga pomoćnika, bila u Oprtlju i Završju, a od 1867. u Kopru. Od 1868. do smrti živio je i radio u Trstu, kao nastavnik vjeronauka u pučkim školama, a zatim i talijanskog jezika i književnosti u ženskom liceju, gdje je kasnije bio i ravnateljem.

Zanimanje za zavičajnu povijest Istre i Furlanije navelo ga je na rad u tršćanskim arhivima. Naročito ga je zanimala glotologija, jezikoslovlje te se bavio izučavanjem onomastike. Najvažnije mu je djelo Relique ladine raccolte in Muggia d'Istria, con appendice sul dialetto tergestino, objavljeno najprije u Archivio glottologico italiano (12, 1891.-1892.), a naredne godine je tekst proširio i ponovo objavio u Archeografo triestino (19, 1893.) i kao samostalnu monografiju 1893. (reprint Bologna 1969.). Djelo je rezultat prikupljanja brojnih primjera u razgovoru sa starijim stanovnicima Milja, koji su tada još čuvali stare tradicije i predvenetski govor koji je tada bio pred nestankom. Dopisivao se s brojnim talijanskim intelektualcima svoga doba (Giuseppe Caprin, Pietro Kandler, Nicolò Tommaseo, Pacifico Valussi, Antonio Madonizza...).

Objavio je i Cimeli dell'antico parlare triestino (Archeografo triestino, 6, 1870.-80., u suradnji s Graziadiom Isaijom Ascolijem), priručnik Storia di Trieste raccontata ai giovanetti (Trst, 1887.), Commercio e vita privata di Trieste nel 1400 (Trst 1910.), a u rukopisu je ostala Toponomastica della città e del territorio di Trieste dal 1300 al 1400.