Quarantotto (Quarantotti), Giovanni, povjesničar, pjesnik (Rovinj, 9.VI.1881. - Venecija, 13.XI.1977.).

Studij je završio 1905. na Sveučilištu u Gradcu (Graz), a potom je bio nastavnikom u talijanskoj gimnaziji u Pazinu.

Za Prvog svjetskog rata bio je, zbog dotadanje suradnje s mnogobrojnim iredentističkim listovima, interniran u Austriji do 1918. Nakon povratka u Trst najprije je bio ravnateljem Dopunske škole (Scuola Complementare), od 1928. Učiteljske škole (Istituto Magistrale). U politici se angažirao među osnivačima fašističkog pokreta.

Prve mladenačke pjesme (lirika Tentativi, soneti Musiche e fantasmi, Sponde adriatiche, kratki spjev Histria) napisao je 1901.-03., zatim je objavio zbirku Sonetti istriani (1908.), Rime dell'attesa e della passione istriana (1919.) i dr. Od 1903. objavljivao je stihove, članke, studije u časopisu Pagine Istriane, te bio stalnim suradnikom novina Il Piccolo i časopisa La Porta orientale, Atti e Memorie della Società istriana di archeologia e storia Patria, Archeografo Triestino i dr.

Godinama je u arhivima istraživao gradivo za povijest talijanskog preporoda u Istri te je toj temi posvetio mnoge tekstove. U tome ga je poticao i njegov tast Pier Antonio Gambini, političar koji je bio u središtu talijanskog nacionalnoga pokreta u Istri. Proučavao je arhive Carla Combija i Antonija Madonizze, pisao o separatističkom pokretu, koji je promovirao tršćanski list La Favilla, te je pratio politička zbivanja oko borbe za pripadnost Istre Italiji.

Glavna su mu djela Figure del Risorgimento in Istria (Trieste 1930.), Uomini e fatti del patriottismo istriano (Trieste 1934.), Storia della Dieta del Nessuno (Parenzo 1938.), Sviluppi dell'Idea nazionale e unitaria a Trieste e nell'Istria dal 1859 al 1866 (1949.), L'Istria nel 1848 (1949.), Pietro Kandler e l'Istria (1951.), Nicolò de Rin nel movimento risorgimentale di Trieste (Venezia 1952.), Trieste e l'Istria nell'età napoleonica (Firenze 1954.) i Il principio autonomistico dell'Istria nell'Ottocento (1958.). Pisao je i o talijanskom pedagogu i pjesniku Giuseppeu Piccioli, rodom iz Poreča (Un carducciano d'Istria: Giuseppe Picciòla, Bologna 1937.). Iz njegovih su posljednjih godina studije Gli Istriani nella difesa di Venezia (1966.), Metternich contro Leopardi (1969.-70.), Un'inquisizione politica nell'I.R. Ginnasio di Capodistria; La seconda Dieta istriana (1861-67) (1971.) i Nuovi apporti alla biografia di Antonio Madonizza (1972.).

Njegov je sin književnik, novinar, esejist Pier Antonio Quarantotti Gambini.

Slike