Seri, Alfieri, političar, historiograf, publicist i pisac (Oprtalj, 24.II.1919. - Trst, 14.IX.1988.).

Otac mu je bio iz Milja (izvorno prezime obitelji bilo je Seccadenari), majka iz Novigrada. U Drugom svjetskom ratu bio je pričuvni časnik talijanske vojske. Diplomirao je političke znanosti u Trstu gdje se 1959. zaposlio u gradskoj upravi, potom u komunalnoj tvrtki Acegat u kojoj je bio rukovodilac do umirovljenja 1973. Politički vrlo aktivan i desno orijentiran, bio je u Trstu općinski vijećnik i član poglavarstva za gradonačelnika Manlija Cecovinija, potom i regionalni vijećnik.

Bio je 1978. prvi urednik tjednika političke grupacije, kasnije stranke, Lista per Trieste, čelnik tršćanske Lege Nazionale i Unione degli Istriani, predsjednik Società di Minerva, kulturnog društva u kojem je 1985.-87. bio na čelu uredništva godišnjaka Archeografo Triestino... Pisao je o raznim temama, najviše iz bliže povijesti Trsta, i o Istri. Objavljivao je u časopisima i novinama, a tiskan mu je i niz knjiga: Quatro ciacole... con sentimento: 36 componimenti vernacoli di ambiente istriano (zbirka pjesama, Trst 1972.); Iacobus de Mugla: una tomba sfregiata in Aquileia (1974.); Istria romantica: itinerari sentimentali d'altri tempi (Trst 1977., s Elsom Bragato); Istria pittoresca: da Muggia a Promontore (Trst 1978., ilustracije Aldo Bressanutti); Trieste nelle sue stampe: sviluppo urbanistico dalla nascita dell'emporio alla fine dell'Ottocento(Trst 1980.); San Vito, gia Chiarbola Inferiore (Trst 1980., sa Sergiom Degli Ivanissevich); Trieste anni Trenta: momenti di vita triestina e cronaca della trasformazione edilizia (Trst 1982.); La fabbrica macchine di Sant'Andrea (Trst 1987., s Claudiom Caccarijem); Lettura d'una carta topografica di Trieste della metà del '700 (Trst 1987.), Continua il bel sereno col borino...: quarant'anni di vita triestina 1900-1940 (Trst 1988., ilustracije Jose Kollmann) i dr. Posmrtno mu je objavljena monografija Le insegne dell'ospitalità: due secoli di esercizi pubblici a Trieste (Trst 1988., s Pietrom Covreom i Livijom Grassijem).

U mladosti je učio i likovne tehnike kod prof. Giuseppea Lovisata te se amaterski bavio kiparstvom u drvu i izradom umjetničkih uporabnih predmeta, koje je i izlagao. Njegovu osobnu knjižnicu obitelj je poklonila Istarskom društvu za arheologiju i zavičajnu povijest (Società Istriana di Archeologia e Storia Patria) kojeg je bio dugogodišnji član.